Najczęściej klasyfikujemy wina ze względu na ich kolor wyróżniając białe, czerwone i różowe. Jednak od kilkunastu lat na rynku istnieje także czwarta kategoria kolorystyczna – wino pomarańczowe. Nie jest ono bynajmniej wytwarzane z pomarańczy (choć pomarańcza, jak każdy owoc dobrze nadaje się do produkcji wina owocowego), lecz jego barwa jest rzeczywiście mocno zbliżona do pomarańczowej. To wino gronowe wytwarzane metodą będącą czymś pośrednim pomiędzy produkcją win białych i czerwonych.

Najprościej rzecz ujmując, wina białe robi się szybko oddzielając wytłoczyny winogron od moszczu. Wina czerwone – przeciwnie – fermentują w kontakcie z wytłoczynami. W przypadku win pomarańczowych moszcz uzyskany z jasnych owoców fermentuje się w wielotygodniowym (a nawet wielomiesięcznym) kontakcie z wytłoczynami. Dzięki temu substancje aromatyczne i barwniki przenikają z nich do wina w efekcie dając tak niecodzienny kolor.

Inspiracją w produkcji win pomarańczowych były bardzo archaiczne rozwiązania praktykowane do końca XIX wieku w całym świecie winiarskim, ale mające status folkloru, funkcjonującego niejako poza oficjalną wiedzą enologiczną. Do naszych czasów takie enklawy przetrwały wyłącznie w Gruzji i tamtejsze rozwiązania stały się wzorem w produkcji win pomarańczowych w początkach XXI wieku. Specyfika gruzińska polega – ujmując sprawę skrótowo – na fermentowaniu wina wraz z wytłoczynami (skórki, pestki, szypułki) w glinianych, zakopanych w ziemi amforach (nazywanych kwewri), a następnie dojrzewaniu go na osadzie przez przynajmniej kilkanaście miesięcy (choć niekiedy ten czas trawa wiele lat. Dzięki temu osiąga się nie tylko wyjątkowe walory smakowe, ale także stabilność i klarowność bez zastosowania żadnych metod chemicznych, ani technologicznych (kontrolowana temperatura, filtracja etc.

Światowa produkcja win pomarańczowych nie jest wiernym naśladownictwem metod gruzińskich, ale praktyką w mniejszym lub większym stopniu nimi inspirowaną, toteż praktykuje się w niej rozwiązania w Gruzji nie spotykane. Wina pomarańczowe wyróżniają się nie tylko barwą, ale także aromatami i smakami. Są dużo bardziej taniczne, niż wina białe, mają także inny profil aromatyczny, Czuć w nich więcej zapachów herbacianych, ziołowych, medycznych, niekiedy wręcz żywicznych czy terpentynowych, przez co często odbierane są jako wina niełatwe. Za to dobrze je łączyć ze wszystkimi potrawami o zdecydowanym smaku i/lub zawierające składniki fermentowane – kimchi, fermentowane mięso (takie, jak w metce). Dobrze też sprawdza się w zestawieniu z surowym mięsem (tatar).