Region: Bordeaux
Wybierz region:
wybierz
MendozaPalatynatSzampaniaAlzacjaBadeniaPiemontHesja NadreńskaBordeauxBurgundiaDolina LoaryDolina RodanuLangwedocjaChateneuf–du–PapeChablisBeaujolaisBarossa ValleyMargaret RiverCoonawarraPaarlConstantiaWestern CapeStellenboschMaipoValle CentralOregonWaszyngtonKaliforniaVillanySzekszardBalatonTokajEgerWiedeńStyriaBurgenlandDolna AustriaMozelaVinho VerdeMadeiraPortoAlentejoDouroRias BaixasNawarraJerez/SherryPenedésRuedaPrioratRiojaRibera del DueroProseccoChiantiValpolicellaSardyniaSycyliaApuliaMarcheToskaniaVenetoTrentino – Alto AdigeLazioProwansjaWenecja EuganejskaMorawyMarlboroughCentral OtagoHawke's BayKampaniaFriuli - Wenecja JulijskaHunter ValleyYarra Valley
Na omawianym obszarze istnieje ponad 50 apelacji uszeregowanych hierarchicznie, podobnie jak ma to miejsce w Burgundii. Skala składa się z czterech stopni. Najniżej ulokowane jest Bordeaux oznaczające pochodzenie wina z regionu, bez określania jego części. Nieco wyżej lokuje się Bordeaux Supérieur, zaś jeszcze wyżej – apelacje subregionalne i gminne. Na samym szczycie są Cru Artisan i Cru Burgeois (klasyfikowane wyłącznie w Médoc na Lewym Brzegu) oraz Grand Cru Classé (tylko w Médoc i Graves na Lewym Brzegu oraz Saint Émilion na Prawym). Pozornie jest to system bardzo bliski burgundzkiemu, ale me jedną zasadniczą różnicę: klasyfikowane nie są pojedyncze parcele, ale posiadłości, czyli w hierarchii nie ma znaczenia specyfika konkretnego fragmentu uprawnej ziemi, ale to, do czyjej posiadłości on należy, a zatem wraz ze zmianą właściciela, winnica może zmieniać miejsce w hierarchii. Początki tego systemu klasyfikacyjnego datują się na 1855 rok, kiedy to z okazji Światowej Wystawy w Paryżu, na żądanie Napoleona III kupcy winiarscy stworzyli klasyfikacje wszystkich producentów bordoskich zależnie od tego, jak wysoko cenione i pożądane na rynku były ich wina. W efekcie powstał system jednocześnie biorący pod uwagę klasę winnic, techniczną sprawność enologów oraz marketing, na dodatek bardzo mało podatny na korekty. Jednak, mimo krytyki, utrzymuje się od ponad stulecia, ponieważ z jednej strony jest klarownym drogowskazem dla konsumentów, z drugiej zaś – pozwala producentom na utrzymywanie nierzadko bardzo wysokich cen własnego wina.
Subregiony Bordeaux są znacznie zróżnicowane między sobą tak pod względem uprawianych szczepów winorośli, jak też charakteru produkowanych win. I o ile w całym regionie czołowe znaczenie mają dwie czerwone odmiany – merlot i cabernet sauvignon, to ich obecność w poszczególnych podregionach jest różna. Na Lewym Brzegu, w jego dolnej części (Médoc, Haut Médoc, Saint-Estèphe, Saint-Julien, Margaux), na gruntach gliniastych z dodatkiem żwiru przewagę ma merlot. Wyżej (Pessac-Leognan, Graves, Bersac, Sauternes), na żwirowym, bardziej przepuszczalnym podłożu dominuje cabernet sauvignon. Zbliżona jest sytuacja na Prawym Brzegu – niżej (Côtes de Bordeaux) przeważa merlot, wyżej (Pomerol, Saint-Émilion) – cabernet franc z udziałem cabernet sauvignon. Te trzy odmiany uprawiane są również w Entre-Deux-Mers, lecz tam, z powodów przepisów apelacyjnych bardziej opłaca się nasadzanie odmian białych – sauvignon blanc czy sémillon, które obecne są także na Lewym Brzegu – np. w Graves czy Pessac-Léognan.
Poza wytrawnymi, w Bordeaux wytwarza się także wina słodkie. Słynie z nich Sauterness na południowym krańcu regionu, w którym, podobnie jak w Tokaju, wytwarza się wina z winogron odmian sauvignon blanc, sémillon i muscadelle dotkniętych szlachetną pleśnią.
Przeczytaj również:
Słowa kluczowe: Francja, Atlantyk, wino czerwone, wino białe, wino wytrawne, wino słodkie